برای ورود به هر گونه بحثی در حوزه ادبیّات پایداری، لازم است نخست یکی از تعاریف متعدّد آن را پذیرفت. هر کدام از این تعاریف به گونهای بر نقاط سلبی و ایجابی آن تأکید کردهاند. بررسی سیر تکوینی این تعاریف نشان میدهد ادبیّات پایداری در آغاز صرفاً به ادبیّات دفاع مقدّس اطلاق میشده، اما به مرور و با در نظر گرفتن ریشهها و زمینههای پیدایش آن، پهنۀ گستردهتری یافته است. با تکیه بر تعریفهای متعدّد پیشین و مرور سیر تحوّل آنها و با در نظر گرفتن متغیّرهای متعدّد آن، میتوان گفت ادبیّات پایداری به مجموعۀ آثار ادبی متعهّد و ملتزمی اطلاق میشود که به منظور ایجاد انگیزه در جامعه، برای حفظ هویّت در برابر عوامل تهدید کنندۀ آن پدید آمده باشد.
)