نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار زبان و ادبیات فارسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

چکیده

اگر بخشی از ادبیات پایداری را اعتراض به طبقة حاکم بدانیم، بدون شک پابرهنگان و فرودستان در این راه پیشتازند. با بررسی متون ادبی، یک چیز به نحو چشم­گیری خودنمایی می­کند و آن افزون بر جسارت و شهامت این گروه، شیوة اعتراضات است. در مقالة پیش رو هدف این بود تا با دقت بیشتری به اعتراضاتِ مطرح شده در متون ادبی قرون چهارم تا پایان قرن هفتم هجری پرداخته و ویژگی مشترک این انتقادات سیاسی شناخته­شود. با مطالعة اشعار و متون منثور، رگه­های مشترکی در بیشتر آثار دیده­شد و نتیجة بررسی­ها نشان داد شیوة اعتراضی پیرزنان، خارکنان، درویشان، زهاد و حتی دیوانگان بر گفت­وگو و مناظره استوار است، و البته مناظراتی در دو کفة نابرابر، که یک طرف آن معمولاً پادشاهی است مقتدر و طرف دیگر بیوه­زن یا درویشی یک‌لا قبا است. این مناظرات که عموماً از جانب پادشاه و با قصد تحقیرآغازشده، به دست طرف دوم که ابتدا خود را بی­اعتنا نشان داده، پی­گرفته می­شود و به شیوة شگفت­انگیزی به نفع او پایان می­گیرد. علت فرادستی این فرودستانِ حاضر جواب، فصاحت و بلاغتی­ست که از آن برخوردارند و سخن آن­ها عمدتاً به زیورهای لفظی و معنوی آراسته­است. در ادامه نمونه­هایی از این مناظرات به دست داده­ایم.
 
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Role of Debate in Political Protests Expression Contemplating the Literary Texts through the 4-7th Century AH

نویسنده [English]

  • maryam bolouri

Assistant professor of Persian Language and Literature, Najaf Abad branch, Islamic Azad University, Najaf Abad, Iran

چکیده [English]

If we consider part of resistance literature as a protest to the ruling class, undoubtedly poor and needy people are the most prominent in this respect. By examining literary texts, one thing which is strikingly prominent is the way of protesting, in addition to the courage and dignity of this group. The purpose of this article is to look more closely at the objections raised in the literary texts of the fourth century until the end of the seventh century and a common feature of these political criticisms. By studying poetry and prose texts, common features were seen in most of the works, and the results of the surveys showed that the objecting method of old women, farmers, dervishes, ascetics, and even crazy people, is based on dialogue and debate, of course, an unequal debate that on one side of this is usually a powerful kingdom, and the other is a widow or a dervish one. These debates, which are generally pursued by the king and start with the intention of humiliating is  followed up by the second party, who first shows himself unwitting, and are ended in a marvelous way in his favor. The reason for the superiority of these eloquent poor people is having eloquence and rhetoric in their speech, and their words are mostly adorned with verbal and spiritual ornaments. Here are some examples of these debates.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Literary texts
  • Protest literature
  • Debate
اصفهانی، جمال­الدّین عبدالرّزاق. (1362). دیوان. تصحیح وحید دستگردی. چاپ 2. تهران: انتشارات کتابخانة سنایی.
امیری­خراسانی، احمد؛ هدایتی، فاطمه. (۱۳۹۳). «ادبیات پایداری؛ تعاریف و حدود». چاپ‌شده در نشریة ادبیات پایداری دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، س 6، ش 10، بهار و تابستان، صص ۳۶-۳۷.
بیهقی، ابوالفضل. (1378). تاریخ بیهقی. به کوشش خلیل خطیب رهبر. چاپ 37. تهران: زریاب.
پشت­دار، علی­محمّد. (1389). «چشم‌اندازآزادگیوادباعتراض درشعرفارسی». چاپ‌شده در دو فصلنامة تخصّصی علوم ادبی، دورة 3، ش 5، پاییز و زمستان، صص 157-180.
پشت­دار، علی­محمّد. (1371). «ناصر خسرو و ادب اعتراض». چاپ‌شده در فصلنامة دانشکدة علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرّس، دورة 1، پاییز و زمستان 1370 و بهار 1371، ش 5 و 6 و 7، صص 143-155.
سعدی، مصلح بن عبدالله. (1387). گلستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. چاپ 8. تهران: خوارزمی.
سنایی، مجدودبن آدم. (1387). حدیقة‌الحقیقة. تصحیح و تحشیة محمّقی مدرّس‌رضوی. چاپ 7. تهران: دانشگاه تهران.
سنایی، مجدودبن آدم. (1385). دیوان سنایی. به سعی و اهتمام محمّدتقی مدرّس‌رضوی. چاپ 6. تهران: انتشارات سنایی.
عطار، فریدالدّین. (1383). منطق‌الطیر. تصحیح محمّدرضا شفیعی‌کدکنی. تهران: سخن.
عطار، فریدالدّین. (1386). مصیبت‌نامه. تصحیح محمّدرضا شفیعی‌کدکنی. چاپ 3. تهران: سخن.
عطار، فریدالدّین. (1388). الهی‌نامه. تصحیح محمّدرضا شفیعی کدکنی. چاپ 5. تهران: سخن.
عنصرالمعالی، کیکاووس بن اسکندر. (1386). قابوسنامه. چاپ 15. تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.
عوفی، محمّد. (1384). جوامع‌الحکایات و لوامع‌الروایات. به کوشش جعفر شعار. چاپ 8. تهران : علمی و فرهنگی.
غزالی، امام‌محمّد. (1381).کیمیای سعادت. تصحیح احمد آرام. چاپ 8. تهران: انتشارات گنجینه.
غزالی، امام‌محمّد. (1363). فضائل‌الانام من رسائلحُجّة‌الاسلام. تصحیح عباس اقبال آشتیانی. تهران: کتابخانة سنائی و طهوری.
فردوسی، ابوالقاسم. ( 1388). شاهنامه. کوشش سعید حمیدیان.چاپ 10. تهران: قطره.
مسعود سعد سلمان. (1364). دیوان. تصحیح مهدی نوریان. اصفهان: انتشارات کمال.
نظام‌الملک، (خواجه ...). (1364). سیاست‌نامه. به اهتمام هیوبرت دارک. چاپ 2. تهران: انتشارات علمی ‌و فرهنگی.
همایی، جلال‌الدّین. (1387). غزالی‌نامه. چاپ 2. تهران: نشر هما.
نظامی، الیاس بن یوسف. (1387). لیلی و مجنون. به کوشش سعید حمیدیان. چاپ 8. تهران: قطره.